Erkenning en waardering, willen we dat niet allemaal?
Je werkt keihard, neemt geen pauze, doet mee aan projecten, werkt over, maar je leidinggevende zegt er niets over of nog erger, gaat met jouw ideeën aan de haal en strijkt zelf met de eer. Met de kerst kan er nog geen kerstpakket of cadeautje vanaf. Je voelt je niet gezien, niet begrepen, niet gewaardeerd en erkend voor wat je waard bent en eigenlijk wil je gewoon weg uit deze situatie. Maar ja, die zekerheid van die vaste baan wil je niet zomaar kwijt, dus blijf je al mopperend doormodderen.Je voelt je een slachtoffer van alles en iedereen en hebt overal kritiek op, je wordt zelfs wat verbitterd misschien.
Complimenten
Werkgevers, managers, leidinggevenden, ze vergeten nog wel eens dat ze ook complimenten kunnen geven; dagelijks, maar ook tijdens functionering - en beoordelingsgesprekken. En dat werknemers dat vaak zo hard nodig hebben.Was die kleuterjuf er nog maar die een mooi stickertje gaf als je je best had gedaan..
Maar wat kun jij daar aan doen? Je kunt toch moeilijk bedelend om een complimentje bij je leidinggevende aan zijn bureau staan. Als jij je realiseert dat jij blijkbaar wel die complimentjes of schouderklopjes nodig hebt om goed te functioneren, vraag er dan om. Niet direct natuurlijk, maar vraag eens in een gesprek om positieve feedback 'wat vind je dat ik goed doe?' of 'waar denk je dat mijn kwaliteiten en talenten liggen?' En als jij een manager hebt die nog steeds geen complimentje uit zijn strot krijgt, of het gewoon vergeet of nooit op het werk is, probeer deze vragen dan eens aan een collega te stellen. En dan niet tijdens een klaagzang over de baas of collega's maar gewoon tijdens een eerlijk gesprek. Wie weet wat voor moois je over jezelf te horen krijgt?
Ik vind het leuk om complimentjes uit te delen, ook aan mensen die ik nauwelijks ken, bijvoorbeeld aan iemand in een winkel. Je zou het ook eens moeten proberen; mensen beginnen te lachen, kijken je écht aan en de volgende keer zullen ze geneigd zijn nét dat beetje extra voor je te doen. Bijna net hoe het op jouw werk ook zou kunnen gaan..als de baas eraan dacht jou eens te vertellen hoe blij hij met je is.
Geven en nemen
Ik werkte vroeger bij een werkgever op verschillende kantoren met verschillende leidinggevenden. Er was er één bij; daar gingen de meesten voor door het vuur. Op drukke dagen gingen we wat langer door als hij het vroeg of we werkten eens een dag extra; op andere dagen zei hij, 'jongens het is rustig, gaan jullie maar lekker naar huis, jullie hebben gisteren zo hard gewerkt, ik blijf die twee uurtjes wel zitten voor als de telefoon gaat'. Geven en nemen, daar gaat het volgens mij om.
Sneu
Maar op een bepaalde leeftijd kun je ook denken, ik weet wat ik waard ben en is het niet een beetje sneu dat ik eerst van een ander een compliment moet krijgen voordat ik tevreden over mezelf ben. Want meestal ligt onzekerheid ten grondslag aan je gedrag. Of weet jouw leidinggevende wel wat allemaal je doet? Ben je veel te bescheiden om het anderen te laten weten, toon initiatief, ook beter voor je carrière!
En ja niet iedereen is perfect natuurlijk, jouw leidinggevende heeft vast ook nog 100 andere dingen aan zijn hoofd.Vertel jij thuis elke dag aan je kinderen terwijl je 100 dingen in je hoofd hebt (wat ga ik vandaag koken, ik moet nog strijken, nog een cadeautje kopen voor die verjaardag zaterdag, hoe laat heb ik die afspraak) hoe blij je weer met ze bent vandaag? Grote kans van niet.
Ik ben het waard
Schat jezelf op waarde en je zult nooit meer de bevestiging van een ander nodig hebben, dat is mijn overtuiging.
Bij een loopbaancoach kun je hier aan werken, je kunt je kwaliteiten ontdekken en je ineens een stuk zekerder over jezelf voelen. Ook kun je aan je communicatieve vaardigheden werken door bijvoorbeeld feedback te oefenen.
Alles beter dan een slachtoffer worden toch? Enne..wanneer heb jij jouw leidinggevende voor het laatst een complimentje gegeven?
N.B. Wist je dat 88% van de werknemers zich meer verbonden voelt met zijn werk nadat hij of zij geprezen is door de leidinggevende?